The first month!

Hi allemaal,
Omdat sommigen erg nieuwsgierig zijn naar hoe het is hier in Amerika heb ik toch maar besloten om te proberen een blog bij te houden. Voor degenen die niet precies weten wat ik hier doe: ik tennis en studeer hier in de Verenigde Staten en om precies te zijn in Moscow, Idaho aan de University of Idaho. Ik ben hier nu alweer een maand en de tijd gaat echt heel snel, over 3 maandjes ben ik alweer even thuis om gezellig kerst en oud&nieuw te vieren!
Op zondag 16 augustus was ik aangekomen hier in Moscow en ik moet zeggen dat het afscheid nemen op Schiphol niet echt meeviel haha! De eerste paar dagen waren niet erg druk, ik moest eerst tijdelijk in een andere kamer slapen, omdat de dorms(waar ik nu woon op de campus) nog niet geopend waren deze gingen open op 20 augustus. Dus de eerste paar dagen slapen en leven op de kamer van mijn teamgenoot die er nog niet was. Wel was haar room mate Gabi al aangekomen dus die kon mij een beetje vertellen over van alles. Zij is geen student meer, maar werkt hier nu op de universiteit. Ze heeft in het tennisteam van een andere universiteit gezeten dus konden we daar gezellig over praten. Op 17 augustus kwam een teamgenootje aan, Maria, ook een Freshman(eerstejaars student) uit Portugal en konden we eindelijk kennismaken we hadden wel al wat gepraat op Whatsapp maar in het echt is het toch altijd even anders. Gelukkig kan ik het goed vinden met haar en ik deel nu ook een kamer in de dorms met haar. De dorms zijn de kamers voor alle eerstejaars en hier woon ik dus ook. Het zijn 2 kamers met elk een stapelbed en je deelt de badkamer, dus de badkamer wordt gebruikt door 4 personen. Het eten doe je ook in de dorms en je kunt zo vaak eten als je wilt, het eten hier is erg goed, maar toch mis ik mijn broodje hagelslag wel.
Ik heb nu ook een nieuw adres:
MSC 128
1080 West 6th St.
Moscow Idaho 83843
USA
De eerste week hadden we nog geen trainingen, maar had ik wel een paar keer getennist met Maria en wauw wat speelt het hier anders dan in Nederland. Het is hier veel hoger en de lucht is heel anders dus het was even wennen, maar gelukkig raak ik er al steeds beter aan gewend.
Vanaf 24 augustus zijn school en de trainingen echt begonnen en in het begin was dit wel even stressen, alles is anders en de professors praten erg snel dus je mist veel, maar ook dit gaat steeds beter! De trainingen zijn ook wel een stukje zwaarder dan dat ik gewend was, zo heb ik 3x in de week ’s ochtends om 6.45 een uur conditietraining en dat is niet een beetje rennen, nee dat is sprinten en alle trappen in het footballstadion(dat zijn er nog wel wat) en 100% geven. Ook heb ik 2x in de week om 6.35 lifting, dit is werken met gewichten en hier rennen we gelukkig niet haha. De tennistraining is echt heel anders dan hier, hier ben je echt met je team en je moedigt elkaar de hele tijd aan door Go Vandals(zo worden de sporters hier genoemd) te schreeuwen over de baan en Let’s go ladies etc etc. In het begin was het wel even wennen om dit telkens te schreeuwen, maar nu ik eraan gewend ben vind ik het zelfs fijn. Het belangrijkste voor de coach is dat je 100% geeft en dan maakt het niet uit of je goed of slecht speelt, zolang je alles geeft is er niks aan de hand.
In het eerste weekend van september hadden we een team-bonding uitje naar Spokane, dit was erg leuk en hierdoor leerde je de andere teamgenoten ook beter kennen, we zijn wezen zwemmen buiten in een meer terwijl het 15 graden was, wezen shoppen en een waterballon gevecht gehouden, dit was erg koud maar supergezellig.
Ook heb ik de eerste football match in mijn leven meegemaakt en dit was toch wel een mijlpaal. Het was echt indrukwekkend hoe groot en hoeveel mensen er wel niet komen aanmoedigen voor de Vandals. Helaas hadden ze de wedstrijd wel verloren maar het was erg gezellig.
Over anderhalve week spelen we onze eerste wedstrijden, dit zijn nog niet de echte competitiewedstrijden maar dit zijn individuele toernooien en eigenlijk onbelangrijk volgens onze coach. In de spring speel je competitie en elke week tegen andere universiteiten en dit zijn de belangrijkste, omdat je dit als team speelt.
Waarschijnlijk ben ik nog een heleboel andere dingen vergeten te vertellen, maar nu weten jullie in ieder geval dat ik nog leef en dat ik het erg naar mijn zin heb en ik zal proberen deze blog een beetje bij te houden. Nu weer hard aan de studie and talk to you all soon!!
Groetjes uit Moscow!
Celine